Άρρηκτο τείχος , η Παναγία μας

.
Χαίρε Οσμή Της Χριστού Ευωδίας ,
Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε !
.
Ιδιαίτερη είναι η αγάπη και ξεχωριστός ο σεβασμός, με τον οποίο το σύνολο των πιστών περιβάλλει την Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου. Αγάπη και σεβασμός που πηγάζουν και εμπνέονται από το πρόσωπο προς το οποίο απευθύνεται η Ακολουθία, από την εκφραστικότητα και τον πλούτο των κειμένων, από το μελωδικό ένδυματων λόγων. Αγάπη και σεβασμός που εκδηλώνονται με την ευλαβή παρουσία και ενεργό συμμετοχή στην Ακολουθία των «πιστώς προσκυνούντων και δοξαζόντων» Χριστιανών, τα απογεύματα της Παρασκευής καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Άρρηκτο τείχος η Παναγία μας
Η Παναγία μας πάντα, στη σκέψη και στην καρδιά όλων των πιστών -μικρών και μεγάλων, είναι ταυτισμένη με την προστασία, τη σιγου­ριά, το καταφύγιο.
Αυτά τα αισθήματα ακριβώς εκφράζει και ο υμνωδός όταν, απευθυνόμενος στην Παναγία, ανακράζει: «Διάσωσαν από κινδύνων τους δούλους σου ότι πάντες, μετά θεόν, εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προ­στασία».
Οι κίνδυνοι σε κάθε εποχή είναι δεδομένοι. Πώς, λοιπόν, μπορούσε να εξαιρεθεί η δική μας; Γι’ αυτό, ας μη μας παραξενεύει, όταν κι εμείς αντιμετωπίζουμε διάφορους κινδύνους, μερικές φορές, από το ξεκίνημα κιόλας της ζωής μας.
Κινδύνους από αρρώστιες, από ατυχήματα, από φυσικές καταστροφές...
Κινδύνους από ανθρώπους πονηρούς, δόλι­ους, που θέλουν να μας παρασύρουν στον ολι­σθηρό δρόμο της ψευτιάς, της απάτης...
Κινδύνους από τις επιθέσεις του διαβόλου, που χρησιμοποιεί κάθε μέσο, για να υποκύ­ψουμε στην αμαρτία, με τα πολλά και ύπουλα προσωπεία της.
Κινδύνους από τον ίδιο τον κακό εαυτό μας, όταν έρχονται ώρες, που θέλει να μας μπλέξει σε κακές παρέες, σε ύποπτα στέκια «ψυχαγωγίας».
Να, όμως, που υπάρχει για όλους αυτούς τους κινδύνους και το ισχυρό προστατευτικό τείχος.
Το πρώτο και μεγάλο καταφύγιο μας είναι ο παντοδύναμος θεός και Πατέρας μας. Στέκεται πάντα κοντά μας και μας δίνει πλούσια της χάρη Του, όταν βλέπει ότι αγωνιζόμαστε απο­φασιστικά να μη παρασυρθούμε, να μην υπο­κύψουμε στους όποιους πειρασμούς...
Ύστερα έχουμε καταφυγή μας, την Παναγία-Μητέρα.
Με «άρρηκτον τείχος» είδαμε ότι την παρομοιάζει ένας ύμνος του Παρακλητικού κανόνα
Σ’ ένα τείχος γερό, καλοχτισμένο, σπάνε πάνω του επιθέσεις πολιορκητών, θύελλες, καταιγίδες, μα εκείνο μένει ασάλευτο.
Δεν είναι, λοιπόν, τυχαία η παρομοίωση της Παναγίας με άρρηκτο τείχος.
Ξέρουμε στη ζωή της πόσο η ίδια πόνεσε, πόσο δοκιμάστηκε! Και όμως. Έμεινε ακλό­νητη, πιστή πάντα στον Υιό και Θεό της.
Έτσι, από προσωπική πείρα ξέρει τι σημαί­νει, για τον κάθε άνθρωπο, ν’ αντιμετωπίζει συχνά στη ζωή του διάφορες μορφές κινδύ­νων και πειρασμών.
Η μητρική καρδιά της συμπάσχει μαζί μας. Γι’ αυτό και όλο-πρόθυμα ανταποκρίνεται στις ικεσίες μας, πρεσβεύοντας στον Υιό της, να μας διασώζει από κάθε κίνδυνο και δοκιμασία . Ας την Χαιρετούμε κι΄ εμείς καθημερινά με σεβασμό , κι΄ ας στεκόμαστε με ευλάβεια ενώπιών της !
.